Kunststof

Kunststoffen zijn chemische verbindingen die door niet-natuurlijke scheikundige processen worden gemaakt.

Kunststof is een organisch materiaal dat is opgebouwd uit zeer grote moleculen die ontstaan door synthese (een reactie waardoor er een nieuwe stof ontstaat) van grondstoffen. Deze grondstoffen gaan covalente of ionaire bindingen aan en vormen zo amorfe of kristallijne stoffen.

In plaats van kunststof wordt ook de benaming plastic gebruikt. In het Engels is dat de gebruikelijke benaming. Die naam komt ook terug in vele materialen, thermoplasten genaamd. Thermoplasten vallen ook onder de definitie van kunststoffen.

Er zijn 3 soorten:

Thermoplasten Deze materialen worden onder de invloed van druk en warmte vloeibaar en worden dan in een gietvorm geperst. Dit materiaal kan meerdere malen gerecycled worden. Thermoharders en Elastomeren Deze materialen kunnen slechts eenmalig tot een product gemaakt worden. Opnieuw verhitting leidt tot ontbinding. Soms worden kunststoffen versterkt, vooral door inbedding van glasvezel, ook met nieuwe kunststofvezels zoals Kevlar, Twaron en Dyneema.

Kunststof is een materiaal dat bestaat uit een breed scala aan synthetische of semi-synthetische organische verbindingen die kneedbaar zijn en dus tot vaste voorwerpen kunnen worden gegoten.

Plasticiteit is de algemene eigenschap van alle materialen die onomkeerbaar kunnen vervormen zonder te breken, maar in de klasse van kneedbare polymeren gebeurt dit zodanig dat hun werkelijke naam aan dit vermogen ontleent.

Kunststoffen zijn gewoonlijk organische polymeren met een hoge molecuulmassa en bevatten vaak andere stoffen. Ze zijn meestal synthetisch, meestal afgeleid van petrochemische stoffen, maar een reeks varianten wordt gemaakt van hernieuwbare materialen zoals polylactisch zuur uit maïs of cellulose uit katoenlinters.

Door hun lage kostprijs, gebruiksgemak, veelzijdigheid en ongevoeligheid voor water worden kunststoffen gebruikt in een veelheid van producten van verschillende omvang, waaronder paperclips en ruimtevaartuigen. Ze hebben de overhand over traditionele materialen, zoals hout, steen, hoorn en been, leder, metaal, glas en keramiek, in sommige producten die voorheen aan natuurlijke materialen werden overgelaten.

In ontwikkelde landen wordt ongeveer een derde van het plastic gebruikt in verpakkingen en ongeveer hetzelfde in gebouwen in toepassingen zoals leidingen, sanitair of vinylbekleding. Andere toepassingen omvatten auto's (tot 20% plastic), meubilair en speelgoed. In de ontwikkelingslanden kunnen de toepassingen van plastic verschillen - 42% van India's consumptie wordt gebruikt in verpakkingen.

Kunststoffen worden ook op medisch gebied veel gebruikt, met de introductie van polymeerimplantaten en andere medische hulpmiddelen die ten minste gedeeltelijk uit kunststof zijn afgeleid. Het gebied van de plastische chirurgie wordt niet genoemd voor het gebruik van plastic materialen, maar eerder de betekenis van het woord plastificeerbaarheid, met betrekking tot de herformulering van het vlees.

De eerste volsynthetische kunststof ter wereld was bakeliet, in 1907 uitgevonden in New York door Leo Baekeland, die de term plastic bedacht. Veel chemici hebben bijgedragen aan de materiaalwetenschap van kunststoffen, waaronder Nobelprijswinnaar Hermann Staudinger, die "de vader van de polymeerchemie" en Herman Mark, bekend als "de vader van de polymeerfysica".

Het succes en de dominantie van kunststoffen vanaf het begin van de 20e eeuw leidden tot bezorgdheid over het milieu in verband met de trage afbraaksnelheid van kunststoffen, nadat ze door de samenstelling van grote moleculen als afval werden weggegooid. Tegen het einde van de eeuw werd één benadering van dit probleem bereikt met grote inspanningen op het gebied van recycling.

Bronnen:

Wikipedia (NL) | Wikipedia (EN) (vertaald)

Verbergen