Een kabinet is een lichaam van hooggeplaatste staatsambtenaren, meestal bestaande uit topleiders van de uitvoerende macht.
Ze worden meestal ministers genoemd, maar in sommige rechtsgebieden worden ze soms secretarissen genoemd. In sommige...
Een kabinet is een lichaam van hooggeplaatste staatsambtenaren, meestal bestaande uit topleiders van de uitvoerende macht.
Ze worden meestal ministers genoemd, maar in sommige rechtsgebieden worden ze soms secretarissen genoemd.
In sommige landen is het een collegiaal besluitvormingsorgaan met collectieve verantwoordelijkheid, terwijl het in andere landen kan fungeren als een louter adviserend orgaan of een assisterend orgaan bij de besluitvorming van een staatshoofd of regeringsleider. Kabinetten zijn doorgaans het orgaan dat verantwoordelijk is voor het dagelijks bestuur van de regering en de reactie op plotselinge gebeurtenissen, terwijl de legistlatieve en gerechtelijke afdelingen in een gematigd tempo werken, in sessies volgens langdurige procedures.
In sommige landen, met name in landen die gebruik maken van een parlementair systeem (bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk), beslist het kabinet collectief over de richting van de regering, vooral met betrekking tot de wetgeving die door het parlement is aangenomen. In landen met een presidentieel systeem, zoals de Verenigde Staten, functioneert het kabinet niet als een collectieve wetgevende invloed, maar veeleer als een officiële adviesraad van de regeringsleider. Op deze manier krijgt de Voorzitter meningen en adviezen in komende beslissingen. Wettelijk gezien "adviseert" het kabinet het staatshoofd bij beide soorten systemen, de Westminster-variant van een parlementair stelsel en het presidentieel systeem: Het verschil is dat in een parlementair systeem de monarch, viceroy of ceremoniële president dit advies bijna altijd zal opvolgen, terwijl in een presidentieel systeem een president die ook regeringsleider en politiek leider is, van het advies van het kabinet mag afwijken als hij het er niet mee eens is. In bijna alle parlementaire democratieën die het Westminster-systeem niet volgen, en in drie landen die dat wel doen (Japan, Ierland en Israël)"adviseert" het kabinet het staatshoofd vaak niet omdat ze slechts een ceremoniële rol spelen. In plaats daarvan is het meestal de regeringsleider (meestal minister-president genoemd) die alle middelen van macht in handen heeft (bijvoorbeeld in Duitsland, Zweden, enz.) en het kabinet rapporteert aan hen.
De tweede rol van kabinetsambtenaren is het beheer van uitvoerende agentschappen of departementen: in de federale regering van de Verenigde Staten zijn dit de federale uitvoerende diensten. Kasten zijn ook belangrijke initiatiefnemers voor legislatief. Kabinetten en ministers zijn meestal verantwoordelijk voor de voorbereiding van de voorgestelde legistratie in de ministeries voordat deze wordt doorgegeven aan het parlement. Zo komt het grootste deel van de nieuwe legislatief dus eigenlijk uit het kabinet en zijn ministeries.
.Bron:
Wikipedia (EN) (vertaald)